Journal

Bonjour! Lopen jullie een dagje mee in ons leven? Een heuse plog vandaag.

Voor zover ik niet ben vergeten om foto’s te maken. 

De wekker is gegaan! We staan op en kleden ons aan. Deze hier ligt nog diep te slapen. Achterstevoren in z’n bed. Op z’n deken. Het was weer een gezellig nachtje! 

De tafel is al gedekt! Zelfs de koffie zit al in het apparaat: knopje hoeft alleen nog maar omgezet te worden. Zo’n kleine moeite de avond van te voren en het scheelt zoveel stress ’s ochtends! 

Jowan haalt brood bij de plaatselijke bakker, we eten, poetsen tanden, borstelen haren, blussen brandjes, sporen aan. Ach, u kent het wel. De wasmand mag wel een tonnetje minder dus ik gooi snel een was in de wasmachine. Alle haren in de vlecht, gel of haarlotion? Jassen aan, schoenen aan, gaan. Jowan brengt Mozes en Phebe op 2 diverse plekken waar ze deze week opgevangen worden aangezien het nog vakantie is op school. Hier spelen ze heel de dag, maken uitjes, doen leuke spelletjes en eten samen. 

Ik breng Alef naar de garderie (vergeten foto’s te maken) en ren naar boven voor m’n tas met opschrijfblok. Half 9! Tijd om naar school te gaan.

Zo ziet de gang eruit als ik de deur van ons appartement uitstap. Zo ideaal dat we in het gebouw wonen waar onze school gevestigd is! Drie stappen en ik zit in m’n lokaal (oké, iets meer). 

Mijn lokaal, ‘Salle Bretagne’. Hier zit ik iedere schooldag met zo’n 9 anderen. Het onderste papier is voor de kerk die ’s zondags dit lokaal gebruikt voor de zondagsschool. 

We gaan vandaag eerst verder met het bespreken van onze vakanties. Iedereen komt een keer aan de beurt en we moeten elkaar vragen stellen. Er komen altijd weer nieuwe woorden voorbij! Deze woorden leggen we aan elkaar uit. Doordat we elkaar moeten helpen bij het maken van de juiste zinnen, hebben we continue een actieve werkhouding. Prettig want daardoor vliegt de tijd!

Hierna oefenen we diverse klanken die voorkomen in de Franse taal. Vooral de ‘r’-klank is voor velen moeilijk, maar voor deze Rotterdamse brouwert valt die klank wel mee. Het verschil in de s/z/t-klanken levert wat meer problemen op. 

Ergens om 10.15 uur is er koffiepauze met alle studenten en nadat we weer in de klas zijn, word ik gevraagd om een hoedje op te zetten. Vanaf nu ben ik ‘madame Okkèr’ en word ik aangesproken met de vous-vorm. We gaan in een kring zitten en men stelt allerlei vragen aan mij. Ik mag antwoord geven. De docente verbetert ons en helpt ons met de juiste werkwoordsvormen. 

Aangezien ik veel aan het woord was deze ochtend, ben ik blij als het 11.30 uur is! Tijd om Alef op te halen en samen te eten. De kinderen eten deze week op school en krijgen een warme prak dus we koken ’s middags ook warm. Lekker makkelijk ’s avonds! 

Dit jochie is altijd zo moe tussen de middag, maar aangezien hij ’s middags slaapt bij de opvang moet hij nog even wakker blijven. Lekker kroelen dus! 

Om 13.15 breng ik hem naar beneden en wacht in de garderie tot hij slaapt. 

Tijd voor school! Twee keer in de week start de middag met een gezamenlijke dienst in de kapel en twee keer in de week hebben we een tijd van gebed en meditatie in onze eigen klas. Vandaag ben ik aan de beurt om te bidden in de klas en gelukkig mogen we dit van tevoren uitschrijven. Iemand anders leest een stuk uit de Bijbel en weer iemand anders houdt een korte meditatie. Dit keer wordt er een lied afgespeeld waarna we in groepjes de moeilijke woorden uit de tekst bespreken. 

De rest van de middag gaan we verder met het geven van onze getuigenis. Hierbij gebruiken we drie werkwoordtijden: imparfait, passé composéen présent. Als iedereen aan de beurt is geweest, oefenen we nog even kort in tweetallen. 

Aan het einde van deze schooldag vraagt de docente feedback over de afgelopen dagen. Dit gebruikt ze om zo’n passend mogelijk lesprogramma samen te stellen voor onze groep!

Om half 5 haal ik Mozes van school en Jowan stapt op de fiets om Phebe te halen. Geen foto’s van maar ze zijn er weer hoor! Phebe vertelt altijd zo heerlijk beeldend en heeft de halve huiskamer nodig om te vertellen hoe ‘dat ene spel met die en die meneer ging die hen ging pakken en toen moesten wij van de juf blablabla.’ Vaak geen touw aan vast te knopen, of de clou ontbreekt, of door het enthousiasme niks van te maken, maar een genot om naar te kijken en te luisteren! En dan krijg je dus zulke foto’s. 

Er lag een leuk pakketje in ons postvak vandaag!

Van wie zou het zijn? 

Cadeautjes!

Voordat we gaan eten en er huiswerk gemaakt moet worden, heb ik ineens zó de behoefte om naar buiten te gaan dat ik m’n sportbroek aantrek, m’n ‘good old nikies’ onderbindt en m’n oordopjes in m’n oren doe (is heel lang geleden, mensen. Ik herhaal. Heel. Lang. Geleden.)

Als ik langs het bakkertje ren waarvan de croissantjes gezellig meedeinen op m’n derrière en ik bijna op wil geven omdat m’n longen branden, m’n ingewanden rammelen en m’n spieren zuchten hoor ik door m’n oortjes: ‘Look up child, look up’. En ik zie het. Les Cèdres. Ik heb het gehaald. Ik ben weer thuis. Voorlopig althans.